Kalslagen, waaronder het gehucht Bilderdam, was gelegen in Rijnland, ten noorden begrensd door Aalsmeer-Kudelstaart, ten oosten door de Drecht, ten zuiden door Leimuiden en ten westen door de Haarlemmermeer. Kalslagen behoorde tot het gebied, waarvan ook Kudelstaart deel uitmaakte. Het moeras waar later Kalslagen, Kudelstaart, Uithoorn en nog enkele andere plaatsen zouden verrijzen, werd begin 12e eeuw door bisschop Koenraad van Utrecht geschonken aan de proost van het kapittel Sint Jan te Utrecht. Omstreeks 1120 komt Kalslagen, in die tijd ook wel Burggravenambacht genoemd, voor in de rekeningen van de graven. In die tijd werden restanten in dit gebied ontgonnen. Kalslagen was een zgn. restontginning. Door steeds voortgaande verveningen in de 18e en 19e eeuw veranderden grote delen van Kalslagen in grote veenplassen. Een verarming van de bevolking was hiervan het gevolg. Voor deze verveningen stond Kalslagen bekend als een welvarende plaats. De bevolking vond haar bestaan in de turfwinning en in de landbouw. In 1811 werd Kalslagen bij de gemeente Leimuiden gevoegd. In 1815 werd het er weer van afgescheiden en werd Kalslagen een zelfstandige gemeente. Dit duurde tot 1854 toen Kalslagen weer verenigd werd met Leimuiden. Leimuiden ging in 1864 over naar de provincie Zuid-Holland. Enige delen werden bij Uithoorn gevoegd, andere - waaronder Kalslagen - bij Aalsmeer.