Bescherming Bevolking was het geheel van niet-militaire maatregelen tot bescherming van de bevolking, haar bezittingen en de bezittingen van openbare lichamen tegen de onmiddelijke gevolgen van oorlogsgeweld en natuurrampen. In 1952 werd een aantal wetten afgekondigd waarin de Bescherming Bevolking wettelijk werd geregeld. Naar gelang het risico op gevaren werd het hele grondgebied van Nederland verdeeld in A- en B-gebieden. Als meer gemeenten tot een kring zijn verenigd, dan werd door de burgemeesters een gemeenschappelijke regeling getroffen. De burgemeesters vormden dan samen de Kringraad. Een commando onder leiding van een Hoofd Bescherming Bevolking stond naast de burgemeester of Kringraad. Boven de Kringraad stond de Commissaris van de Koningin en daarboven de Minister van Binnenlandse Zaken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog had de Gemeentelijke Luchtbeschermingsdienst tot taak de burgerbevolking te beschermen tegen de gevolgen van luchtaanvallen. Na de Tweede Wereldoorlog is de Luchtbeschermingsdienst opnieuw georganiseerd in het kader van de Bescherming Bevolking. Haarlemmermeer was centrumgemeente van de B-kring Noord-Holland 6 die voornamelijk ten zuiden en zuidoosten van Haarlem was gegroepeerd. De kring bestond uit de gemeenten Aalsmeer, Bennebroek, Bloemendaal, Haarlemmerliede en Spaarnwoude, Haarlemmermeer, Heemstede, Nieuwer-Amstel, Uithoorn en Zandvoort. Deze kringgemeenten besloten om met ingang van 6 april 1954 de gemeenschappelijke regeling inzake de Bescherming Bevolking in de B-Kring Noord-Holland 6 vast te stellen. In 1961 vond een reorganisatie van het kringgebied plaats. Haarlemmermeer werd centrumgemeente van de B-kring Noord-Holland f die in hoofdzaak ten zuidoosten van Haarlem was gegroepeerd. De kring bestond uit de gemeenten: Aalsmeer, Amstelveen, Diemen, Haarlemmerliede en Spaarnwoude, Haarlemmermeer, Ouder-Amstel en Uithoorn. Het aannemen van de Intrekkingswet Bescherming Bevolking in 1986 hield het einde van de Bescherming Bevolking in.