Reeds op 23 oktober 1607 maakten Burgemeesters, Schepenen en Gerechte een keur op de verkoop van bezems, die, behoudens op de markten, gereserveerd werd voor de 'gemeene Besemmaeckers '. Klaarblijkelijk bestond dus toen reeds een gilde, waarvoor bij de keur van 27 augustus 1660 een deken en twee vinders als bestuur werden aangesteld en bepalingen gemaakt over het verwerven van het lidmaatschap. De 'Ampliatie op het eerste articul van de Keure van 't Beesemmaeckersgilde deser stadt' van 19 januari 1663 stelt een proef in voor het verwerven van het gilde; de keur is hernieuwd op 9 augustus 1668. Een geheel nieuwe 'Ordonnantie van het Besemmaakersgilde binnen de stad Haarlem' werd gegeven op 13 januari 1751 (K en O, II, 69). Na 1798: Provisionele Commissarissen van het ontbonden Bezemmakersgilde. Het archief is op 14 februari 1805 overgeleverd aan de Commissarissen over de neringen en handteringen. De gilden waren verenigingen van ambachtslieden van eenzelfde ambacht, aanvankelijk bedoeld ter onderhouding van hun altaar, later meer voor hun gemeenschappelijke belangen. De oudste gilden hadden een altaar in de Grote of Sint Bavokerk, waar missen ter nagedachtenis aan de overleden leden werden gelezen. Om tot een gilde toegelaten te worden was doorgaans een gildeproef vereist alsook entreegeld. Veel gilden onderhielden een eigen bos ten behoeve van hun arme of zieke leden of tot het doen van uitkeringen bij sterfgevallen. Knechtsgilden zijn doorgaans alleen met dat doel opgericht. De gilden zijn in 1798 ontbonden, maar tot 1805 bestuurd door Commissarissen voor de ontbonden gilden, gewoonlijk de vroegere deken en vinders van het gilde.