Bouwbond NVV, afdeling Haarlem heette tot 1971 de Algemene Nederlandse Bouwarbeidersbond (ANB), afdeling Haarlem. Op 1 januari 1920 ontstond uit een fusie van de Algemene Nederlandse Timmerliedenbond (ANTB) en de Centrale Bond van Bouwvakarbeiders (CBB), die hoofdzakelijk timmerlieden en metselaars organiseerde, een nieuwe bond, namelijk de Algemene Nederlandse Bouwarbeidersbond (ANB). Tot ongeveer 1920 was praktisch iedere beroepsgroep in de bouw- en houtnijverheid georganiseerd in een aparte vakbond. Zowel in het socialistische als in het katholieke kamp bestonden afzonderlijke vakbonden voor meubelmakers, houtbewerkers, behangers en stoffeerders, schilders, timmerlieden, stukadoors, steenhouwers, metselaars, opperlieden en stratenmakers. De betrekkelijk zelfstandige positie van de arbeiders in het bouw- en houtbedrijf was niet erg bevorderlijk voor de onderlinge verbondenheid. Iedere groep kende bovendien zijn eigen beroepsidentiteit en de daarmee verbonden sociale status. Niettemin had rond 1920 zowel aan socialistische als aan katholieke zijde reeds enige concentratie van vakbonden in de bouw- en houtnijverheid plaatsgevonden. Een verscherping van de sociale strijd, krachtenbundeling van de werkgevers en de technische veranderingen in het productieproces leidden tot deze vakbondsconcentratie. In de jaren zestig van de 20e eeuw ontstond onder invloed van de algemeen maatschappelijke tendens van ontzuiling en verscherping van sociale tegenstellingen het geschikte klimaat voor de socialistische en katholieke bouw- en houtbonden om naar elkaar toe te groeien. In de jaren zeventig vond de feitelijke vakbondsconcentratie plaats, eerst intern in de vorm van fusies tussen de bouwbonden en de houtbonden; vervolgens werd de verzuiling doorbroken met een federatie tussen de katholieke en socialistische bouw- en houtbond, de Federatie Bouw- en Houtbonden NVV-NKV. In oktober 1981 werd besloten om als één vakbond verder te gaan: de Bouw- en Houtbond FNV.