Rond 1900 ontstond uit een zangklas van de christelijke lagere school, later de Comitéschool genoemd, de voorloper van het koor. Het koor leidde aanvankelijk een wisselvallig bestaan en werd na de heer H. Bijkerk (de hoofdonderwijzer van de school) achtereenvolgens geleid door de heren Plantinga, N.H. Andriessen (1845-1913, vader van de musici Willem en Hendrik Andriessen en de beeldhouwer Mari Andriessen) en Reitsma. Men fungeerde ook enige tijd als kerkkoor in de pas gebouwde Nieuwe Kerk aan de Kanaalstraat. De animo verflauwde echter en tenslotte hield de vereniging op te bestaan. In oktober 1915 werd door 25 leden de vereniging weer opgericht onder de naam Christelijk Gemengd Koor Looft den Heer. Deze heroprichting had een bijzondere reden; men wilde namelijk iets doen voor de op het fort gelegerde militairen. IJmuiden was klein en had weinig of geen vertier. Men begon nu met een betaalde dirigent en vanaf dat moment ging het met het koor steeds beter. Achtereenvolgens traden als dirigent op: Piet de Nobel (1915-1921), Piet Hespe (1921-1924), Jan de Nobel (1924-1933) en Stephen Jansen (1933-1942). Door de oorlogsomstandigheden (evacuatie van de leden en de weigering van het koor om tot de 'Kulturkammer' toe te treden) werd het koor in 1942 tijdelijk opgeheven. In 1945 bleek er niets meer over te zijn; piano, muziek en archief bleken te zijn verdwenen, de leden waren overal verspreid. In 1946 werd door 29 leden een eerste vergadering gehouden in het gebouw van het Leger des Heils, waarin besloten werd opnieuw te beginnen met repeteren, aanvankelijk onder leiding van P.J. Potgieser. In 1948 werd dirigent Willem Wiesehahn benoemd, in 1989 opgevolgd door Marcel Joosen, welke op zijn beurt zijn plaats in 2004 zou afstaan aan Piet Hulsbos. In 1956 veranderde de naam van het koor in Christelijke Oratorium Vereniging Looft den Heer en in 1971 in Christelijke Oratorium Vereniging IJmuiden. De meeste uitvoeringen werden in de Nieuwe Kerk in IJmuiden gegeven.