De Christelijke Vereniging voor de Verpleging van Lijders aan Vallende Ziekte te Haarlem werd opgericht op 26 januari 1882 op initiatief van freule A.J.M. Teding van Berkhout (1833-1909). Vanaf 1965 heette de vereniging: Christelijke Vereniging voor de Verpleging van Lijders aan Epilepsie. De oprichters waren afkomstig uit kringen rond het Réveil, een protestants-christelijke opwekkingsbeweging in het godsdienstig leven uit de 19e eeuw, die zich vooral uitte in het stellen van door het geloof geïnspireerde daden. Niet zelden resulteerde dit in de stichting van ziekenhuizen en inrichtingen. Zo stond freule Teding van Berkhout tevens aan de wieg van het Haarlemse Diaconessenhuis. Het doel van de vereniging was een voorziening te treffen voor mensen met epilepsie waarvoor verblijf in de thuissituatie niet meer mogelijk was. Aangezien de bestrijding van aanvallen toen moeilijker was dan tegenwoordig waren deze patiënten volledig aangewezen op de zorg van de tot dit doel weinig geschikte psychiatrische inrichtingen. Freule Teding van Berkhout liet in de tuin van haar woning aan de Nieuwe Gracht in Haarlem een huisje bouwen voor acht vrouwelijke patiënten. Het huisje kreeg de naam Zoar. Toen Zoar te klein bleek kwam het verblijf Bethesda Sarepta tot stand gelegen tussen de Hazepaterslaan en de Meester Lottelaan in Haarlem. Bethesda Sarepta was voor de Tweede Wereldoorlog uitsluitend bestemd voor vrouwelijke patiënten en is tot de verhuizing in 1966 naar de toen nieuwe Cruquiushoeve te Vijfhuizen in gebruik gebleven. Er was ook behoefte voor een voorziening voor mannelijke patiënten. Al in 1885 werd daarom door de vereniging de buitenplaats Meer en Bosch te Heemstede aangekocht, waar in de loop van de tijd veel gebouwen zouden verrijzen. Tussen 1965 en 1970 kwam op een terrein van ca. 40 ha. te Vijfhuizen de Cruquiushoeve tot stand, vooral bestemd voor mensen die door bijkomende handicaps niet in staat waren om zelfstandig in de maatschappij te functioneren.