Aan het begin van de 20e eeuw bleek de bouwkundige toestand van de kerkelijke gebouwen van de Oud-Katholieke Parochie Heilige Maria Magdalena te Zaandam zeer slecht te zijn. Er werd besloten om een Comité van Kerk en Pastorie in te stellen, ook wel Comité Kerkbouw genoemd. Het comité werd gevormd door de pastores E. Lagerweij, H.J. Verheij en L. Rinkel, C.G. de Jongh en de kerkmeesters H. Giskes en G.P. Hoensler. Men slaagde er in om voldoende financiën bijeen te brengen voor de restauratie. Toen rond 1965 opnieuw restauratie van de gebouwen nodig bleek besloot men om andere mogelijkheden te onderzoeken. In de periode 1965-1972 werden serieuze onderhandelingen gevoerd met de Gemeente Zaanstad over de eventuele overname van de gebouwen, die tot de Zaanse monumenten behoorden. Voordat het tot een besluit kon komen bleek de bisschop van Haarlem interesse te hebben. Hij wilde in een van de lege pastorieën in zijn diocees gaan wonen om zijn inzetbaarheid als priester te vergroten en om de materiële zorgen te verlichten. De keuze van een nieuwe standplaats viel in 1973 op Zaandam. De bisschoppelijke woning te Haarlem werd verkocht en van de opbrengst konden kerk en pastorie grondig worden opgeknapt. Hiertegenover stond dat de gebouwen door de parochie aan de Bisschopskas in eigendom werden overgedragen voor de symbolische som van een gulden.