In de jaren 60 van de 20e eeuw gingen gevestigde ondernemingen, door de schaarste aan arbeidskrachten in eigen land, ertoe over in het buitenland werknemers te werven. Zo ook enige Uithoornse ondernemingen; zij wierven voornamelijk in Spanje. In 1966 verbleven ca. 160 Spaanse gastarbeiders en enkele gastarbeiders van andere nationaliteiten in Aalsmeer en Uithoorn. Door hun komst was een economisch probleem opgelost in de vorm van vervulling van vacatures, maar kwamen problemen van sociale aard naar boven. Huisvesting, taalproblemen, kennis van rechten en plichten in de Nederlandse arbeidsverhoudingen en een gemis aan een band met de Nederlandse samenleving waren enkele van die problemen. Op initiatief van het gemeentebestuur van Uithoorn en op uitnodiging van de staatssecretaris van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk werden met instanties gesprekken geopend over de maatschappelijke begeleiding en groepsactiviteiten ten behoeve van buitenlandse werknemers. De Commissie buitenlandse werknemers in de gemeenten Aalsmeer en Uithoorn werd in het leven geroepen en op 6 januari 1967 werd La Casa - een ontmoetingscentrum voor Spanjaarden - geopend in de Raadhuisstraat 13 te Uithoorn. De commissie werd met de exploitatie belast en stond onder auspiciën van het Interparochieel Sociaal Charitatief Centrum (ISCC) te Amsterdam. Met ingang van 1 januari 1970 droeg het ISCC de activiteiten met betrekking tot de zorg voor buitenlandse werknemers over aan de Stichting Buitenlandse Werknemers te Amsterdam. Uithoorn werd door deze stichting overgenomen. Van deze stichting ging weinig activiteit uit, door interne moeilijkheden werd het stichtingsbestuur ontbonden en de stichting geliquideerd. Per 1 januari 1973 werd vervolgens weer een nieuwe stichting in het leven geroepen. La Casa had de laatste jaren te maken met een duidelijke teruggang zowel in bezoek als in exploitatie. Alles bij elkaar had een en ander tot gevolg dat het ontmoetingscentrum in 1975 werd opgeheven.