Op 3 februari 1965 besloten Provinciale Staten accoord te gaan met de oprichting van de Stivas: Stichting ter verbetering van de agrarische structuur in Noord-Holland. Het doel van de stichting was om middels kleine projecten de structuur van de land- en tuinbouw snel, efficiënt en goedkoop te verbeteren. Zij zou dit doen door in regionaal verband maatregelen te treffen en uit te voeren die gericht waren op de intensivering van het bodemgebruik en/of verhoging van het rendement van de agrarische bedrijven in Noord-Holland. Voorbeelden van deze maatregelen zijn onder andere: vrijwillige kavelruil, grondverbeteringsprojecten, aan- en verkopen van gronden, verkavelingsonderzoeken en de ontwikkeling in de glastuinbouwgebieden. Verder werden veldmedewerkers ingezet bij de begeleiding van kavelruilingen. De Stivas begeleidde de initiatieven die uit de regio's kwamen, maar had te weinig geld om ze allemaal te stimuleren of om zich garant te stellen. In 1967 besloten Provinciale Staten goedkeuring te verlenen aan de oprichting van een Fonds voor de verbetering van de agrarische structuur, zodat men een ruimere financiële armslag kreeg. In dit fonds werd één miljoen gulden gestort, in 1970 vond nogmaals een storting plaats van één miljoen gulden. Het beheer van het fonds was in handen van Gedeputeerde Staten, waarbij de statuten van de Stivas als richtlijn golden voor de besteding van het geld. Met dit kapitaal kon het Stivasbestuur bedrijven en gronden aankopen en subsidies verstrekken. In 1981 dreigde de Stivas failliet te gaan door waardedaling van de Stivasbezittingen. Na onderzoek werd besloten dat de Stivas voortaan onder nauwer toezicht van het provinciaal bestuur kwam te staan, ook werd extra geld in het fonds gestort om het faillissement te voorkomen. Op 1 juni 1987 werd de nieuwe werkstructuur van kracht.