De jaren 1572-1588 vormen een overgangsperiode van landsheerlijke soevereiniteit naar Staten soevereiniteit. In Holland trokken in deze periode de Staten de bevoegdheden van de vroegere landsheer, dat wil zeggen de volledige wetgevende én bestuursmacht, tot zich. Als gevolg van deze ontwikkeling groeide de behoefte aan een permanent orgaan, kleiner dan het omvangrijke Statencollege, dat kon worden belast met de afdoening van de dagelijkse zaken en de uitvoering van de besluiten van de Staten: de Gecommitteerde Raden (buiten Holland en Zeeland Gedeputeerde Staten genoemd). In de provincie Holland ontstonden als gevolg van de oorlogsomstandigheden in 1573 twee afzonderlijke Gecommitteerde Raden, namelijk te Hoorn en te Den Haag. Pogingen om het college van het Noorderkwartier weer af te schaffen - in de jaren na 1575- zijn afgeketst op het zelfstandigheidsstreven van het Noorderkwartier. Het ambtsgebied van de Gecommitteerde Raden van het Zuiderkwartier strekte zich uit over het zuidelijk deel van de huidige provincie Noord-Holland, over Zuid-Holland en over een strook in het noordwesten van Noord-Brabant. Boven het IJ ressorteerden Beverwijk, Wijk aan Zee, Heemskerk en de Zaanstreek eveneens onder het Zuiderkwartier. In 1795, na de inval van de Franse troepen, werden de Staten van Holland vervangen door de Provisionele Representanten van het Volk van Holland, die vervolgens ook de beide colleges van Gecommitteerde Raden ophieven.