Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 trof de regering meteen maatregelen om de burgers te beschermen tegen tekorten en te hoge prijzen. In 1914 kwam er een wet tot stand tot het tegengaan van prijsopdrijving van levensmiddelen, huishoudelijke artikelen en brandstof. Ook kreeg de regering de bevoegdheid tot het vaststellen van maximumprijzen. Door het in werking treden van de Distributiewet 1916 en door het zich steeds uitbreiden van het aantal regeringsartikelen werd het door het College van Burgemeester en Wethouders noodzakelijk gevonden om tijdelijk een Levensmiddelenbedrijf op te richten. Het Gemeentelijk Levensmiddelenbedrijf werd op 7 juli 1916 opgericht en kwam - net als de Centrale Keuken - onder leiding van de Levensmiddelencommissie (Commissie ter verschaffing van goedkope levensbehoeften aan de ingezetenen der gemeente Velsen). Pas tegen het eind van de oorlog kwam er een nijpend tekort aan levensmiddelen. Het Gemeentelijk Levensmiddelenbedrijf heeft tot 1 januari 1921 gefunctioneerd. Het bedrijf verstrekte levensmiddelen en andere voor de huishouding onontbeerlijke artikelen aan de inwoners van de gemeente Velsen. Het College van Burgemeester en Wethouders bepaalde welke levensmiddelen en andere artikelen door het Levensmiddelenbedrijf verstrekt zouden worden. In Den Haag zetelde het Rijks Centraal Administratie Kantoor voor Distributie van Levensmiddelen. Dit viel onder het Ministerie van Landbouw, Nijverheid en Handel.