Een 20-tal groeperingen op politiek, religieus en humanitair terrein kwamen aan het eind van 1966 bijeen voor het organiseren van een grote teach-in op 24 februari 1967 over de oorlog in Vietnam. Uit de daardoor gegroeide samenwerking ontstond in 1967 het permanent bedoelde Haarlems Teach-In Komitee (HTK). Het HTK, welke niet gebonden was aan een bepaalde groep of organisatie, stelde zich tot doel het op zo groot mogelijke schaal informeren en ter discussie stellen van actuele maatschappelijke vraagstukken. Geleidelijk is de oorspronkelijke opzet, het samenwerkingsverband van verschillende groeperingen, uitgewerkt tot een klein werkcomité. Om snel te kunnen reageren op de actualiteit wisselde dit comité slechts zelden van samenstelling. Het HTK kende - naast het werkcomité - geen vaste kern van leden, maar werd altijd samengesteld door groepen of personen die bepaalde acties of problemen aan de orde wilden stellen. Na de teach-in over Vietnam werden nog drie grote teach-ins georganiseerd over herrijzend fascisme, ontwikkelingshulp en internationale ontwapening. Deze grote teach-ins hadden de nevenfunctie van een uitlaatklep en waren een demonstratie van verontwaardiging zoals de teach-in over Vietnam. Voor en tegen stonden toen heel uitdrukkelijk tegenover elkaar. Eind 1967 wilde het HTK de drempel verlagen voor hen die aan de discussie wilden deelnemen door over te schakelen op wekelijkse bijeenkomsten op kleinere schaal in het Waaggebouw. Dit leidde tot het Politiekcultureel Centrum Waagtaveerne. Onderwerpen hielden een maatschappij kritische inhoud en er werd zoveel mogelijk op de actualiteit ingehaakt. Het HTK werd tot en met 1980 gesubsidieerd door de Gemeente Haarlem. Het beëindigen van de subsidie betekende tevens het einde van de HTK.