De IJsvereniging werd op 25 februari 1907 opgericht en was één van de acht afdelingen van het district Haarlem van de IJsbond Hollands Noorderkwartier, die in 1895 was opgericht en gevestigd te Alkmaar. Het doel van de IJsvereniging was het onderhouden van de ijswegen in en om Haarlem door werklozen, zodat veilig en ongehinderd gebruik kon worden gemaakt van het ijs door recreanten. Zoals uit de doelstelling blijkt werden voor het onderhoud van het ijs werklozen ingezet. Deze werklozen waren de baanvegers die in tijdelijke dienst waren van de IJsvereniging. Het toezicht op deze baanvegers, hun werk en de kwaliteit van het ijs werd gehouden door de baancommissarissen. Deze functie werd niet bekleed door werklozen, maar door welgestelden. De IJsvereniging kreeg de werklozen toegewezen door de gemeentelijke overheid. Tevens subsidieerde de gemeente de salarissen van de werklozen in dienst bij de vereniging met een jaarlijkse bijdrage van fl. 500, -. Het was om deze twee redenen, dat de functie van erevoorzitter altijd werd bekleed door de burgemeester van Haarlem. Iedereen kon lid worden van de IJsvereniging. De leden hadden het recht om gratis op de ijstrajecten te schaatsen, die onder supervisie stonden van de IJsvereniging. De vereniging zette onder meer ijsbanen uit op de Delft en de Amsterdamsevaart. De IJsvereniging was dus geen vereniging in de betekenis van een club met een eigen ijsbaan en terrein waar leden konden oefenen, maar een dienstverlenende instelling. Pas in de jaren 30 gaat de vereniging naast het onderhouden van de ijswegen zich ook bezighouden met het organiseren van schaatswedstrijden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de IJsvereniging haar activiteiten moeten staken. Na de bezetting tot aan 1968 was de vereniging slechts een vereniging op papier. In 1968 is de IJsvereniging samen met de Hardrijdersclub Haarlem opgegaan in de Vereniging IJsclub voor Haarlem en omstreken.