De grondbelasting is een heffing op de gebruikerswaarde van onroerend goed, sinds de 19e eeuw onderscheiden in gebouwde en ongebouwde eigendommen. De heffing en inning van de grondbelasting, tot ca. 1800 meestal aangeduid met de term verponding, was ten tijde van de Republiek een zaak van afzonderlijke gewesten. Pas na de totstandkoming van de eenheidsstaat kwam een landelijk uniforme regeling tot stand. De invoering van het kadaster in 1832 was het juiste moment om de grondslag vast te stellen voor de heffing van de grondbelasting. Alle relevante gegevens per perceel zijn samengevat in de in 1832 vastgestelde Oorspronkelijk Aanwijzende Tafels (OAT). Verschillende instanties hebben zich beziggehouden met de inning van de grondbelasting, met name van de controles van de grondbelasting, waarvan de functie in de jaren-1950 is overgegaan op de Inspectie der registratie van de grondbelasting te Alkmaar. Amsterdam en Haarlem. In 1873, 1879 en 1897/1904 waren commissies belast met de herzieningen van de belastbare opbrengst van gebouwde en ongebouwde eigendommen.