In 1922 werd de gereorganiseerde Kamer van Koophandel en Fabrieken te Amsterdam ingesteld naar aanleiding van de Wet op de Kamers van Koophandel van 1921. De dochterinstellingen van de Kamer zijn het Koningin Wilhelminafonds (1923) voor handel, scheepvaart en industrie en de Amsterdamse Vereniging tot IJsbestrijding (1929) voor het openhouden van voor de handel belangrijke vaarwegen. De Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Amsterdam en de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Haarlem en omstreken te Haarlem werden per 1 januari 1996 gefuseerd tot de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Amsterdam-Haarlem. De Kamer van Koophandel en Fabrieken voor de Zaanstreek te Zaandam fuseerde op 1 januari 1997 met de Kamer van Koophandel en Fabrieken voor Amsterdam-Haarlem. De Kamers van Koophandel en Fabrieken behartigen de belangen van het bedrijfsleven en hadden aanvankelijk slechts een adviserende taak. Bovendien waren ze financieel afhankelijk van gemeenten. In 1920 veranderde deze situatie. Ze werden onafhankelijk van de gemeenten en werden georganiseerd in 36 regionale kamers. Door de invoering van de Handelsregisterwet in 1921 kregen de Kamers van Koophandel en Fabrieken een openbare administratieve taak. Door verschillende fusies werd het aantal kamers met ingang van 1 januari 2008 teruggebracht tot 12. Bij de Wet op de Kamer van Koophandel van 2013 werd geregeld dat de regionale Kamers van Koophandel en Fabrieken, de Vereniging Kamer van Koophandel Nederland en de Stichting Syntens Innovatiecentrum met ingang van 1 januari 2014 als zelfstandig bestuursorgaan samen verder gingen in één nieuwe organisatie: Kamer van Koophandel, gevestigd te Utrecht. De Kamer van Koophandel kreeg vijf regio's, waarvan in de regio Noordwest kantoren kwamen Amsterdam, Utrecht, Amersfoort, Almere en Alkmaar.