Aanvankelijk bestonden er vier Amsterdamse kantons; onder elk van deze kantons ressorteerde een gedeelte van de gemeente Amsterdam met één of meer van de omliggende gemeenten. Bij wet van 9 april 1877 tot vaststelling van het rechtsgebied en de zetels van de arrondissementrechtbanken en kantongerechten binnen het ressort van het gerechtshof te Amsterdam kwam er een nieuwe kantonnale indeling, waarbij o.a. de grenslijnen vastgesteld werden van de vier kantons en Amsterdam. Bij deze vier geografische indelingen van de gemeente Amsterdam vielen tevens de gemeenten Watergraafsmeer en Diemen onder het 1e Kanton, de gemeenten Nieuwer-Amstel, Ouder-Amstel, en Uithoorn onder het 2e Kanton, de gemeenten Buiksloot, Nieuwendam en Ransdorp onder het 3e Kanton en de gemeente Sloten onder het 4e Kanton. Tengevolge van de Wet van 5 juli 1910 tot regeling van o.a. de samenstelling van de kantongerechten, werden de vier Amsterdamse kantongerechten ontbonden (artikel 18, paragraaf 1) en ontstond een enkel kantongerecht te Amsterdam in een kanton dat de samenvoeging was van de vier oude kantons. Tot 1911 zijn de archieven van de Amsterdamse kantons onvolledig bewaard. Bij wet van 17 november 1933 houdende wettelijke bepalingen in verband met de nieuwe vaststelling van het rechtsgebied en de zetels van de rechtbanken en kantongerechten werd o. a. het kantongerecht te Purmerend ontbonden en werden de gemeenten Landsmeer, Ilpendam, Broek in Waterland, Monnickendam, Katwoude, Marken en Edam, die onder het kanton Purmerend ressorteerden, bij het kanton Amsterdam gevoegd. Tengevolge van de Wet van 28 juni 1956, houdende wijziging in de rechtelijke organisatie (in werking getreden op 1 januari 1957) ging het parket van de Ambtenaar van het Openbaar Ministerie bij het kantongerecht een onderdeel uitmaken van het nieuw ingestelde arrondissementsparket bij de rechtbank en werden de Ambtenaar O.M. en de waarnemende Ambtenaren O.M. benoemd tot substituut-officieren van justitie.