In vroeger eeuwen was de westelijke oever van de Zaan ingedeeld bij de parochie van Westzanen. De oostelijke oever, veel dichter bevolkt, maakte deel uit van de parochie Oostzanen. In het begin van de 15e eeuw was het aantal gelovigen aan de Oostzijde zo toegenomen dat men toestemming kreeg daar een kapel te stichten, gewijd aan de H. Maria Magdalena. Ook de bewoners van de Westzijde maakten gebruik van die kapel, de kosten werden gezamenlijk gedragen. In de loop van de 17e eeuw ontstond de Parochie H. Maria Magdalena te Westzaandam; een officieel stichtingsjaar is niet bekend. In 1723 vond een scheuring plaats in de katholieke kerkgemeenschap tussen aanhangers van de kerk van Rome en die van de Utrechtse kapittel. De parochie van Zaandam behoorde tot de aanhang van de kapittels. Ze werden Jansenisten of Staatskatholieken genoemd, later ook wel aanhangers van de Oud-Bisschoppelijke Clerezij en aan het einde van de 19e eeuw Oud-Katholieken. In 1723 vestigden de oud-katholieken zich in de in 1695 gebouwde schuilkerk aan het Papenpad. In 1965 werd het grondgebied samengevoegd met dat van de Oud-Katholieke Parochie H. Nicolaus te Krommenie, de grens liep toen als volgt: van Zaandam naar de Hembrug, Oostzaan, Den Ilp, Watergang, Overleek, Monnickendam, langs de IJsselmeerkust tot Oosthuizen, langs De Rijp, West-Graftdijk, zuid-west langs het Alkmaardermeer tot Uitgeest en in zuidelijke richting langs het Noordzeekanaal terug. De genoemde plaatsen waren in de begrenzing begrepen. In de loop van de tijd verminderde het aantal parochianen. In de periode 1968-1974 had de kleine parochie niet langer een eigen pastoor, maar werd door pastoors van omliggende parochies beheerd, deservitoren genaamd.