De Parochie Onze Lieve Vrouw Rozenkrans en Heilige Dominicus heette oorspronkelijk Statie Sint Dominicus, in de volksmond Statie De Drie Klaveren geheten, naar de bierbrouwerij welke tot schuilkerk was ingericht. De statie was in 1620 door de dominicaner pater Joannes Boudaen gesticht. Daar de doopboeken dateren vanaf 1660, mag men aannemen dat de statie toen als vaste statie is erkend. Na het herstel van de kerkelijke hiërarchie werd bij besluit van 24 oktober 1856 de statie tot parochie verheven. In de wandeling was de parochie vooral bekend als Spaarnekerk. In 1983 werd de neogotische Spaarnekerk, die in 1885 door de architect E.J. Magry was opgeleverd, gesloopt. Het gebouw was ontstaan in een periode na herstel van de kerkelijke hiërarchie, die gepaard ging met een opleving in het geloofsleven. De drang tot manifestatie van het in eer herstelde kerkelijke gezag was niet gering en Haarlem kon niet achterblijven. Het kleine kerkgebouw aan de Antoniestraat (voormalige Achterstraat) moest wijken voor een grotere, nieuwe kerk. De kerk werd op 28 mei 1885 door mgr. Bottemanne plechtig geconsacreerd en aan Onze Lieve Vrouw Rozenkrans en Heilige Dominicus toegewijd. Lange tijd kende de Spaarnekerk voorspoed. In de jaren 60 van de 20e eeuw trok de bevolking van de Haarlemse binnenstad echter naar elders. Als gevolg daarvan verminderde het aantal parochianen van de Spaarnekerk sterk. Het kerkbestuur kreeg te maken met toenemende financiële problemen. De kerk was te groot geworden en de kosten van groot onderhoud konden niet meer worden opgebracht. In juli 1975 werd de kerk officieel voor de eredienst gesloten en de inventaris verkocht. Tegen de sloopplannen kwam veel verzet. Na jarenlang touwtrekken over de toekomst van het kerkgebouw werd de kerk uiteindelijk in 1982 verkocht en in 1983 gesloopt. De torenspits van de kerk is overigens nog te bewonderen als attractie op het dak van een snackbar in Schalkwijk.