Tot het grondgebied van de Gereformeerde Kerk Velsen behoorde bij de stichting in 1888 de Velser- en Spaarndammerpolder, Driehuis, Santpoort, 'De Heide' (thans: IJmuiden-Oost), Velsen-dorp, Velserbeek, een deel van Wijkeroog (thans: Velsen-Noord) en IJmuiden. Men begon in 1888 met het houden van diensten in een voorm. stal bij de Kalverstraat op 'De Heide'. Al in 1893 kon een nieuwgebouwde kerk aan de IJmuiderstraatweg in gebruik worden genomen. Ook in Wijkeroog werd intussen de behoefte gevoeld om een kerkgebouw te stichten. Men begon in 1899 met de bouw en binnen het jaar kon het kerkje in gebruik worden genomen. In 1903 was het aantal leden van de Gereformeerde Kerk van Velsen dat in IJmuiden woonde, zo groot geworden dat in IJmuiden een zelfstandige kerk kon worden gevormd naast de Gereformeerde Kerk van Velsen. Al snel daarna wilden de leden die in Velseroord woonden ook tot zelfstandige kerkvorming overgaan, omdat Velseroord een geheel apart deel van Velsen was dat op enige afstand van IJmuiden lag. Na meerdere vergeefse pogingen lukte dat en kon op 10 januari 1917 de Gereformeerde Kerk van Velseroord (vanaf 1926: IJmuiden-Oost) geïnstitueerd worden. Na de Tweede Wereldoorlog waren de omstandigheden totaal anders geworden. De ruimte tussen IJmuiden en IJmuiden-Oost was volgebouwd en die beide gemeentedelen vormden nu een geheel. Verder was de bevolking van de twee oorspronkelijk wat verschillende delen van de gemeente Velsen door de industrialisatie en door de evacuatie van de bewoners en de afbraak van huizen op last van de bezetter, zo vermengd dat men al spoedig tot de conclusie kwam dat de beide zelfstandige kerken beter samengesmolten konden worden. De fusie van de Gereformeerde Kerk van IJmuiden met die van IJmuiden-Oost kwam uiteindelijk tot stand op 1 april 1952. Enkele maanden daarvoor, op 1 januari 1952, werd Driehuis dat tot die datum onder de Gereformeerde Kerk van Velsen ressorteerde, bij de Gereformeerde Kerk van IJmuiden-Oost gevoegd.