De oudste vermeldingen van Spaarnwoude betreffen niet het dorp, maar de kapel, later kerk in Spaarnwoude. De oorspronkelijke kapel wordt voor het eerst genoemd in 1063. Tot 1572 gaan in deze kerk de rooms-katholieken uit Spaarnwoude en omliggende dorpen ter kerke. Daarna komt de kerk in protestantse handen (rond 1589 wordt de eerste predikant benoemd). Op de begraafplaats werden zowel protestanten als katholieken begraven. Toen de gemeente na 1829 verplicht werd om een algemene begraafplaats binnen haar grenzen te hebben werd de begraafplaats rond de kerk gedurende 40 jaar lang zelfs ook de algemene begraafplaats van Spaarnwoude. Onderhoud van de kerk was een kostbare zaak. In 1844 was de toestand van de torenspits zodanig dat deze moest worden afgebroken. De toren kreeg toen een laag dakje en de kerk werd sindsdien de Stompe Toren genoemd. Toch bleef het onmogelijk de kerk te blijven onderhouden. Tot 1880 wordt de kerk nog vier maal per jaar gebruikt, daarna is hij als kerk niet meer in gebruik geweest. De hervormden van Spaarnwoude gingen vanaf dat ogenblik definitief in Spaarndam ter kerke. Het gebouw staat sinds de jaren 60 van de 20e eeuw op de rijksmonumentenlijst. In de afgelopen eeuwen is er tussen de twee Nederlands-Hervormde Gemeenten te Spaarndam en Spaarnwoude een grote mate van samenwerking ontstaan. De eerste samenwerking, waarvan het archief getuigd is op administratief gebied. Vanaf 1690 worden de dopen en huwelijken ingeschreven in één register voor beide kerkelijke gemeenten. Ook op het gebied van de eredienst werd er samengewerkt. Nadat de kerk in Spaarnwoude hoe langer hoe slechter werd, werd de kerk in Spaarndam de kerk voor leden van beide gemeenten. Hoewel er heel lang een aparte diaconie en een aparte kerkvoogdij naast elkaar hebben bestaan, zijn er in de 19e eeuw ook al gezamenlijke kerkeraadsvergaderingen. De begraafregistratie is in twee aparte administraties bijgehouden.