Het klooster Nazareth, waarvan de juiste stichtingsdatum onbekend is, bestond reeds in het jaar 1430. Het droeg toen de naam Hermon en de zusters waren religieuzen van de derde orde van Sint Franciscus. Zij stonden onder de geestelijke leiding van Gerijt de Visscher, die door zijn milddadigheid de stichting van het regulierenklooster Sion had mogelijk gemaakt. Of hij ook voor dit convent de grond heeft geschonken, staat nergens vermeld. In 1430 wendde deze geestelijke leidsman, op verzoek van de conventualen, zich tot bisschop Zweder van Kuilenburg met de bede de zusters van het onderhouden van de derde regel te ontslaan en haar te vergunnen als kanunnikessen van Sint Augustinus te leven. Op 14 oktober 1430 verleende de bisschop deze gunst en stelde het klooster onder het toezicht en geestelijk bestuur van de regulieren van Sion. Spoedig daarna werd de naam van het klooster in die van Nazareth veranderd. Men onderscheidde koorzusters, wier hoofdtaak het koorgebed was en werk- of buitenzusters voor de gewone huiselijke bezigheden. Zij stonden onder leiding van een priorin. Naast het gebed legden de koorzusters zich vooral toe op het afschrijven en versieren van boeken en het vervaardigen van fijne en kunstzinnige handwerken. De gebouwen in de Kloosterstraat gelegen, werden in 1492, evenals het klooster Sion, door Duitse huurtroepen van Albrecht van Saksen bezet en in 1577 bij de algehele verwoesting van Beverwijk in de as gelegd. Vier jaren later ontvingen de priorin en elf zusters alimentatiegelden en leefden sindsdien als een klein convent op het Begijnhof te Haarlem. De laatst overgeblevene, zuster Grietgen Huybertsdr., stierf 20 oktober 1629 op 80-jarige leeftijd.