Het instituut had als doel de bevordering van de studie van de taal-, land- en volkenkunde van Indonesië, Suriname en de Nederlandse Antillen. Het trachtte dit doel te bereiken door:

-Verzamelen wat daarover in druk bestond of in handschrift te bekomen was;

-Uitgeven van een tijdschrift (de „Bijdragen*’), door een serie Verhandelingen, en door het uitgeven of ondersteunen van de uitgaaf van afzonderlijke werken;

-Onderhouden van betrekkingen met andere wetenschappelijke instellingen;

-Aanmoedigen van onderzoekingen. Door aankoop, schenking en ruiling bezat het instituut een steeds in belangrijkheid toenemende bibliotheek, sinds 1897 verenigd met die van het Indisch genootschap en gevestigd in de Van Galenstraat 14.[1]