Het Kuipersgilde had een altaar in de Grote Kerk, gewijd aan Sint Johannes Evangelist, aan de noordzijde van de kooromgang, door het gilde onderhouden blijkens de oudste keur van 10 mei 1443. De keur van 24 oktober 1567 stelt in twee gezworen branders om de vaten te keuren. Op 18 mei 1652 is een 'Ampliatie op de keure van het Kuypers- en brandersgilt' gegeven, eveneens op 29 augustus 1663 en 20 april 1675, wat betreft het botervaatwerk en tenslotte nog op 7 april 1693. Een nieuwe 'Ordonnantie van het Kuypersgild' werd verleend op 30 april 1750 (K en O, II, 177), waarin voorwaarden voor de proef zijn vastgelegd. Het 26e artikel van deze keur is veranderd op 3 maart 1760 (Verv. K en O, II, 62). Op 18 augustus 1784 zijn enige 'poincten van menage' op het beheer over het gilde gemaakt in verband met het verval en tekorten in de kas (Verv. K en O, II, 277), alles onder controle van Burgemeesters, terwijl op 5 september 1786 (idem, 278) een brandmerk voor de worstvaten is vastgesteld. De ordonnantie van 24 december 1748 (K en O, II, 400) op de bos van de knechten in de brouwerijen, azijnmakerijen en branderijen, omvat ook die van de waterhalers en kuipers. Deze knechtsbos is echter wel te onderscheiden van de armenbos, welke de gildebroeders in het begin van de 17e eeuw ten behoeve van de arme leden onderhielden. Op 8 juli 1749 is bepaald, dat de kuipers niet gehouden waren tot contributie aan de Houtwerkersbos (K en O, II, 404). Na 1798: Provisionele Commissarissen van het ontbonden Kuipersgilde. Het archief is op 15 augustus 1805 overgeleverd aan de Commissarissen over de neringen en handteringen.