De oudste keur van het Drapeniersgilde is van 1497. De gelden kwamen voor een deel ten bate van het altaar in de Grote kerk, gewijd aan Onze Lieve Vrouwe en gelegen in het Noordertransept. Verschillende aanvullingen en verbeteringen op de keur van 4 december 1513, 12 april 1530, 1 december 1544, 14 mei 1551, 19 augustus 1552, 18 oktober 1559 en 23 februari 1591 betreffen meer de handel dan het gilde. In 1598 is de eerste volmolen opgericht en in 1635 een lakenhal. In dit laatste jaar wordt ook een scheiding gemaakt tussen de drapeniers-wollenwevers en de lakenkopers, die tot dusver één gilde vormden. Een speciale keur voor het Lakenkopers- of Lakenwinkeliersgilde is die van 31 augustus 1635; daarin is echter nog steeds bepaald, dat het bestuur, bestaande uit een deken en vier vinders, gekozen zal worden door de waardijns, insgelijks in die van 7 augustus 1662. Voor de drapeniers of wollenwevers is er een aparte keur van 26 november 1638; hun deken en twee vinders werden gekozen door Burgemeesters. Daarnaast staan de bedrijfskeuren van 12 februari 1620, 26 november 1631 en 3 maart 1640, die veel uitvoeriger zijn en waarop een ampliatie in druk is verschenen van 29 augustus 1663. De pogingen van de lakenkopers om zich te onttrekken aan het gezag van de waardijns leidden tot processen. Het Drapeniers- of Lakenbereidersgilde bestaat al niet meer in 1735 (K en O, I, 88) maar is toch eerst opgeheven op 9 juni 1789 (Verv. K en O, I, 279), waarbij hun gelden op de Rekenkamer zijn gebracht. Administrateurs van het gilde worden dan genoemd de vinders van het Lakenkopersgilde. Een staalloodje van de lakens is te vinden in het Frans Halsmuseum. Na 1798: Provisionele Commissarissen van het ontbonden Lakenkopersgilde. Het archief is op 14 februari 1805 overgeleverd aan Commissarissen over de neringen en handteringen.