De eerste Vincentiusvereniging kwam in 1833 in Parijs tot stand met de oprichting door Frédéric Ozanam (1813-1853). Hij vernoemde de vereniging naar de H. Vincentius á Paulo (1581-1660), een priester die zich in Parijs had beziggehouden met de opvang van weeskinderen, gebrekkigen en verstandelijk gehandicapten. Om zijn goede werken was Vincentius heilig verklaard in 1737 en later uitgeroepen tot patroon van de werken van liefdadigheid. Het hoofdbestuur van de vereniging, de Algemene Raad, zetelt te Parijs. Hieronder komen de landelijke Hoofdraden. De Nederlandse Hoofdraad is gevestigd te Den Haag. Onder deze Hoofdraad vallen de Centrale Raden, één voor ieder Bisdom in het land. De in Haarlem en omstreken aanwezige Conferenties vallen uiteraard onder de Centrale Raad voor het Bisdom Haarlem. Indien er meerdere conferenties werkzaam waren binnen een stad, dan moest er nog een extra bestuurslaag, de Bijzondere Raad, worden ingesteld om ze te coördineren. In Haarlem was dit in 1876 het geval, toen de in 1850 gestichte Conferentie opgedeeld werd in drie nieuwe Conferenties. De grenzen van een Conferentie vielen samen met die der betreffende parochie. Behalve Conferenties kende de Vincentiusvereniging ook Liefdewerken, dit waren activiteiten gericht op een speciaal doel zoals een gaarkeuken, een magazijn voor kleding en goederen ter uitdeling aan de bezochte gezinnen, of een bibliotheek. Deze Liefdewerken hadden evenals de Conferenties een eigen bestuur. Het Liefdewerk Bibliotheek is opgericht in 1864. Hoewel beschouwd als één Liefdewerk, was de Vincentiusbibliotheek verdeeld over vijf locaties in de stad. Hierdoor werd voorkomen dat de gebruikers te veel moeite moesten doen om aan lectuur te komen, in welk geval zij wellicht eerder van de stadsbibliotheek gebruik zouden gaan maken. Uiteraard werd alleen 'geschikte' lectuur verstrekt. De bibliotheken werden gerund door vrijwilligers en waren meerdere dagdelen per week open.