De eerste Vincentiusvereniging kwam in 1833 in Parijs tot stand met de oprichting door Frédéric Ozanam (1813-1853). Hij vernoemde de vereniging naar de H. Vincentius á Paulo (1581-1660), een priester die zich in Parijs had beziggehouden met de opvang van weeskinderen, gebrekkigen en verstandelijk gehandicapten. Om zijn goede werken was Vincentius heilig verklaard in 1737 en later uitgeroepen tot patroon van de werken van liefdadigheid. Het hoofdbestuur van de vereniging, de Algemene Raad, zetelt te Parijs. Hieronder komen de landelijke Hoofdraden. De Nederlandse Hoofdraad is gevestigd te Den Haag. Onder deze Hoofdraad vallen de Centrale Raden, één voor ieder Bisdom in het land. De in Haarlem en omstreken aanwezige Conferenties vallen uiteraard onder de Centrale Raad voor het Bisdom Haarlem. Indien er meerdere conferenties werkzaam waren binnen een stad, dan moest er nog een extra bestuurslaag, de Bijzondere Raad, worden ingesteld om ze te coördineren. In Haarlem was dit in 1876 het geval, toen de in 1850 gestichte Conferentie opgedeeld werd in drie nieuwe Conferenties. De grenzen van een Conferentie vielen samen met die der betreffende parochie. Behalve Conferenties kende de Vincentiusvereniging ook Liefdewerken, dit waren activiteiten gericht op een speciaal doel zoals een gaarkeuken, een magazijn voor kleding en goederen ter uitdeling aan de bezochte gezinnen, of een bibliotheek. Deze Liefdewerken hadden evenals de Conferenties een eigen bestuur. Begonnen in 1854, en werkend onder een eigen bestuur sinds 1869, heeft dit Liefdewerk vanaf het begin in een behoefte voorzien. Aanvankelijk was de keuken alleen gedurende de wintermaanden geopend. De voedselverstrekking geschiedde door middel van bonnen, door de Conferentieleden uitgedeeld aan de behoeftigen. Na de oorlog werd een bescheiden prijs per maaltijd gevraagd. De Vincentiuskeuken is nog heden ten dage een goed lopend bedrijf, waar men tegen een zeer redelijke prijs een voedzame en smakelijke maaltijd kan eten.