Het Minderbroedersklooster, gelegen tussen het Groot Heiligland en de Kleine Houtstraat, werd in 1453 gesticht, toen enige Haarlemse burgers aan hertog Filips de Goede en paus Nicolaas V verlof vroegen een klooster te mogen bouwen. Filips de Goede willigde dit verlangen in en beval zelfs de Haarlemse stadsregering een stuk land beschikbaar te stellen. Paus Calixtus III gaf op 20 mei daaropvolgend zijn toestemming. In 1456 had de eigenlijke bouw plaats. De officiële naam van het klooster was Golgotha maar in de Haarlemse volksmond kwam het bekend te staan als het Heilig Land. Het klooster werd daarna betrokken door minderbroeders observanten, een beweging die nauwgezet de oorspronkelijke kloosterregel van Sint Franciscus van Assisi wilde volgen. Zij sloten in 1459 een overeenkomst met de Haarlemse pastoor Diderick van Wassenaer over het begrafenisrecht. Het volgend jaar zou de beroemde Johannes Brugman hier gepredikt hebben. In 1475 sloot de toenmalige pastoor Johan van Rozenbosch een nieuwe overeenkomst over het begrafenisrecht. Na plunderingen in 1572 en 1578 hief men het klooster in 1581 op. Met gebruikmaking van enige restanten van het klooster werd het Sint Elisabeths Gasthuis of Groote Gasthuis op deze plaats gevestigd.