De Nederlandse R.-K. Bouwvakarbeidersbond Sint Joseph is in 1917 opgericht. In deze organisatie, kortweg Sint Joseph genoemd, waren drie afzonderlijke bonden samengesmeed, namelijk de Nederlandse R.-K. Kalk- en Steenbewerkersbond Sint Jan, de Nederlandse R.-K. Schildersgezellenbond Sint Lucas en de Nederlandse R.-K. Timmerliedenbond Sint Joseph. Rechtsopvolger in 1972: Bouw- en Houtbond NKV (Nederlands Katholiek Vakverbond), welke op 1 januari 1982 fuseerde in de Bouw- en Houtbond FNV (Federatie Nederlandse Vakbeweging). Tot ongeveer 1920 was praktisch iedere beroepsgroep in de bouw- en houtnijverheid georganiseerd in een aparte vakbond, zowel in het socialistische als in het katholieke kamp. De betrekkelijk zelfstandige positie van de arbeiders in het bouw- en houtbedrijf was niet erg bevorderlijk voor de onderlinge verbondenheid. Iedere groep kende bovendien zijn eigen beroepsidentiteit en de daarmee verbonden sociale status. Niettemin had rond 1920 zowel aan socialistische als aan katholieke zijde reeds enige concentratie van vakbonden in de bouw- en houtnijverheid plaatsgevonden. Een verscherping van de sociale strijd, krachtenbundeling van de werkgevers en de technische veranderingen in het productieproces leidden tot deze vakbondsconcentratie. In de jaren zestig van de 20e eeuw ontstond onder invloed van de algemeen maatschappelijke tendens van ontzuiling en verscherping van sociale tegenstellingen het geschikte klimaat voor de socialistische en katholieke bouw- en houtbonden om naar elkaar toe te groeien. In de jaren zeventig vond de feitelijke vakbondsconcentratie plaats, eerst intern in de vorm van fusies tussen de bouwbonden en de houtbonden; vervolgens werd de verzuiling doorbroken met een federatie tussen de katholieke en socialistische bouw- en houtbond, de Federatie Bouw- en Houtbonden NVV-NKV. In oktober 1981 werd besloten om als één vakbond verder te gaan: de Bouw- en Houtbond FNV.