Aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw was de levering van elektriciteit buiten de grote steden in Nederland in belangrijke mate een aangelegenheid van particuliere bedrijven. Op 16 maart 1899 verleende de gemeenteraad van Bloemendaal een concessie tot het elektrisch verlichten van het villapark Duin en Daal in Bloemendaal aan de NV Eerste Nederlandsche Electriciteits-Maatschappij (ENEM) te Amsterdam, die in enkele steden elektrische centraal-stations exploiteerde. Aangemoedigd door de goede bedrijfsresultaten liet de ENEM medio 1900 een centrale in IJmuiden bouwen, dicht in de buurt van de spoorlijn Velsen-IJmuiden. Deze centrale leverde in hoofdzaak elektriciteit aan de gemeenten Velsen en Zandvoort. Deze gemeenten hadden daarvoor de nodige concessie aan de ENEM verleend. De stroomlevering - in hoofdzaak voor verlichtingsdoeleinden - groeide heel langzaam, waardoor de ENEM met tegenvallende financiële resultaten te maken kreeg. Men zocht naar een renderende exploitatie, die ertoe leidde dat men de elektriciteitsvoorziening in de gemeenten Bloemendaal, Velsen en Zandvoort afzonderlijk in beheer gaf bij de daartoe op 14 mei 1904 opgerichte NV Kennemer Electriciteit-Maatschappij (KEM) te Amsterdam (sinds 1906 te Bloemendaal).