Op 14 mei 1904 werd de Kennemer Electriciteit-Maatschappij (KEM) te Amsterdam opgericht. In 1906 verhuisde de KEM naar Bloemendaal. Bij de oprichting werden ingebracht: de centrale te IJmuiden; het station Bloemendaal; een terrein met gebouwen en erven te Zandvoort; het onder- en bovengrondse geleidingsnet in de drie gemeenten; de roerende goederen in de twee stations; de waterleiding in Duin en Daal en het Bloemendaalse Park en alle concessies. Het Bloemendaalse waterleidingnet werd in 1909 door de KEM afgestoten. In 1913 werd de nieuwe draaistroomcentrale in IJmuiden in bedrijf gesteld, nadat men het besluit had genomen om de elektriciteitsopwekking te concentreren in IJmuiden. De centrale te Bloemendaal werd uitsluitend als onderstation in dienst gehouden. Inmiddels was besloten om ook het gebied van Noord-Holland ten noorden van het Noordzeekanaal van elektriciteit te voorzien. Het Rijk had daartoe in 1913 aan de KEM een concessie verleend. Het gebied omvatte het vaste land van Noord-Holland benoorden het IJ en het Noordzeekanaal, het deel van de gemeente Velsen dat ten zuiden van het Noordzeekanaal lag en de gemeenten Bloemendaal en Zandvoort. Met steeds meer gemeenten werd een overeenkomst voor energielevering gesloten. Voor deze netwerkuitbreidingen was veel geld en productievermogen nodig. In 1915 werd met Amsterdam overeengekomen om een gedeelte van de nodige energie vanuit de Amsterdamse centrale te betrekken. Tevens werd de afbakening van de leveringsgebieden geregeld. Om alle uitbreidingswerken te kunnen bekostigen onderhandelde de KEM met de provincie over het plaatsen van aandelen. Het gevolg was dat de provincie in 1914 besloot tot overneming van 1.100.000 gulden uitstaande aandelen van de KEM en kreeg daarmee volledige zeggenschap over de KEM en de elektriciteitsvoorziening in het leveringsgebied van de KEM. Eind 1916 liquideerde de provincie de KEM en begin 1917 werd het bedrijf omgezet in het Provinciaal Electriciteitsbedrijf van Noord-Holland.