Op 27 juni 1907 passeerde voor notaris J.P. Backx te Wieringerwaard de akte van oprichting van de NV Spoor- (Tram-)weg Wieringen-Schagen. Misschien een wat vreemde benaming, omdat de lijn zou eindigen bij de Van Ewijcksluis, van waaruit een bootdienst de verbinding met Wieringen onderhield. Het maatschappelijk kapitaal van de vennootschap bedroeg 163.000 gulden, verdeeld in 1304 aandelen van 125 gulden. In oktober werd de akte op een aantal punten aangevuld en gewijzigd, waarna koninklijke goedkeuring van de statuten werd verkregen. Op 7 januari 1910 verleende de Staat concessie voor de aanleg en exploitatie van de spoorweg. Tegelijk werd een renteloos voorschot van 163.000 gulden toegezegd. Een zelfde bedrag hadden de aandeelhouders eveneens als renteloos voorschot gestort, zodat het werkkapitaal van de NV een kleine half miljoen gulden bedroeg. In hetzelfde jaar, op 12 oktober, sloot de vennootschap een overeenkomst met de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij. De laatste belastte zich met de exploitatie, wat onder meer de voorziening in rollend materieel en roerende inventaris inhield. Ze genoot daarvoor alle opbrengsten en inkomsten van de spoorweg. Wel moest ze elk exploitatiejaar een bepaald bedrag aan de eigenares uitkeren, waarmee deze haar schulden kon aflossen. De spoorlijn werd op 1 maart 1912 geopend. De HIJSM zegde in oktober 1933 vanwege de geringe inkomsten de exploitatieovereenkomst per 1 januari 1935 op. De lijn was door het toenemen van het aantal autobusdiensten steeds minder belangrijk voor het personenvervoer geworden, terwijl ook het vrachtverkeer in toenemende mate over de weg plaatsvond. Bovendien zou er een kanaal van Schagen naar Kolhorn worden gegraven dat de spoorlijn zou kruisen, waardoor men voor de naar verhouding grote uitgave van een spoorbrug stond. Op 31 december 1934 reden er voor de laatste keer treinen tussen Schagen en de Van Ewijcksluis. De NV ging in liquidatie; het bestuur kwam in juni 1936 voor de laatste keer bijeen.