In 1862 werd het huis Zwanenburg te Halfweg door het Hoogheemraadschap Rijnland verhuurd aan Bartholomeus Lans om er een suikerfabriek te vestigen. Al snel nadat de huurder het pand had betrokken kwamen er allerlei gebreken naar voren. Met name de conditie van het pand bleek te slecht voor de zware machines van de suikerfabriek. Daarom deden Lans en zijn medevennoten in 1863 een verzoek om het pand te kopen. De vennoten hoopten na de koop de vrije hand te krijgen ten aanzien van de noodzakelijke verbouwingen. De Firma B. Lans & Co. kocht het pand inderdaad in 1863 onder de voorwaarde dat de voorgevel van het monumentale pand intact moest blijven. De onderneming van Lans werd geen succes. Al na twee jaren werd de onderneming ontbonden. De bietenbouw in de nieuwe Haarlemmermeerpolder had niet de gunstige resultaten opgeleverd die men had verwacht. De bodem van het Haarlemmermeer was zo kort na de drooglegging nog te zilt voor de suikerbietenteelt. Pas na 1880 was de toestand van de bodem dusdanig verbeterd dat wel met succes suikerbieten konden worden verbouwd. In 1865 werd de suikerfabriek eigendom van de NV Beetwortelsuikerfabriek op den huize Zwanenburg of kortweg Suikerfabriek Zwanenburg. De suikerbieten werden betrokken uit Gelderland. In 1881 ging ook deze fabriek failliet. Opvolger werd de - in 1882 opgerichte - NV Suikerfabriek 'Holland'. Een groot probleem was de concurrentie met andere suikerfabrieken in Nederland. Er was tussen de fabrieken een strijd om grondstoffen. Hieraan kwam een eind toen in 1918 het beheer van particuliere suikerfabrieken en raffinaderijen in één hand werd gebracht met de oprichting van de Centrale Suikermaatschappij (CSM). Van 1949-1953 werd geleidelijk overgegaan van ruwsuikerproductie naar de productie van kristalsuiker. De NV Suikerfabriek 'Holland' was tot 1991 productief, toen werd de fabriek door overcapaciteit genoodzaakt te sluiten. De fabriek is daarna tot december 2000 alleen nog gebruikt voor de opslag van suiker.