Het Openbaar Slachthuis werd op een braakliggend terrrein ten zuiden van de Zomervaart gebouwd, naar een ontwerp van toenmalige directeur van Openbare Werken te Haarlem, de heer Dumont, en op 2 mei 1907 in gebruik genomen. Het slachthuis had twee functies: het bieden van de mogelijkheid tot slachten van vee en het keuren van vee en vlees. Tevens werden er noodslachtingen verricht en werd er voorwaardelijk goedgekeurd vlees verkocht (vrijbank). In 1922 trad de wet op de vleeskeuring in werking en werd ten gevolge hiervan de Dienst der Vee en Vleeschkeuring uitgebreid met omliggende gemeenten. De gemeenten Schoten, Spaarndam, Haarlemmerliede en Spaarnwoude maakten deel uit van de vleeskeuringsdienst en waren tevens verplicht om in het Slachthuis Haarlem te slachten. De gemeenten Heemstede, Bennebroek, Zandvoort, Bloemendaal, Halfweg en Haarlemmermeer maakten eveneens deel uit van de keuringsdienst, maar zonder de verplichting in het Haarlemse Slachthuis te slachten. In deze gemeenten kwamen de keurmeesters van het Slachthuis het vee en vlees bij de slagers aan huis keuren. In 1959 wijzigde de situatie. Er kwam - met terugwerkende kracht per 1 januari 1958 - een gemeenschappelijke regeling, in het kader van de wet betreffende de exploitatie van de keuringsdienst van vee en vlees c.a., met Bloemendaal, Haarlemmerliede en Spaarnwoude, Heemstede en Zandvoort. De wijziging hield o.a. in dat de deelnemende gemeenten ook deelnamen aan de exploitatie van het Openbaar Slachthuis. Bennebroek trad in 1963 toe tot de regeling. De gebruikers werden m.i.v. januari 1976 verantwoordelijk voor de exploitatie van het slachthuis. Zij richtten daartoe de Haarlemse Slachtlijn BV op. De exploitatie van de Keuringsdienst bleef voor rekening van de deelnemende gemeenten. In 1985 werd de vleeskeuring een taak van het Rijk. De gemeente verkocht in december 1985 de gebouwen van het Slachthuis aan de Haarlemse Slachtlijn BV.