Bij wet van 10 november 1875 werden de huidige vijf Gerechtshoven in Nederland (Amsterdam, Arnhem, 's-Gravenhage, 's-Hertogenbosch en Leeuwarden) ingesteld en daarbij de Parketten van de Procureurs-generaal. Deze wet trad in werking op 1 januari 1876. Het gerechtshof in Amsterdam kreeg toen een rechtsgebied (ressort) dat de arrondissementen Alkmaar, Amsterdam, Haarlem en Utrecht omvat. De Gerechtshoven dienen ter vervanging van de provinciale Gerechtshoven (1838), die bij dezelfde wet van 1875 werden opgeheven. De procureur-generaal bij het Gerechtshof staat aan het hoofd van het Openbaar Ministerie bij het Gerechtshof en is als zodanig belast met het vervolgen van strafbare feiten in hoger beroep, die in eerste instantie door de rechtbanken in het ressort van zijn Gerechtshof behandeld zijn. Vóór het in werking treden van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht in 1886 was de Procureur-generaal tevens belast met vervolging van die strafzaken die in eerste aanleg bij het Gerechtshof aanhangig werden gemaakt. Een andere functie van de Procureur-generaal is, dat hij het eigenlijke hoofd is van het Openbaar Ministerie in het ressort van zijn Gerechtshof en als zodanig de algemene leiding heeft bij het opsporen en vervolgen van strafbare feiten. Hij kan daardoor bevelen geven aan de hoofden van de arrondissementsparketten in zijn ressort. Van 1852 tot 1994 was de procureur-generaal tevens fungerend directeur van politie in zijn ressort. In deze functie zag hij erop toe, dat de politie haar taak ten dienste van de justitie en van de vreemdelingen- en vuurwapenwetgeving naar behoren vervulde. Ook had hij het toezicht op de bijzondere ambtenaren van de rijkspolitie. In 1935 kreeg hij de beschikking over enige rijksrechercheurs. Hij had uit dien hoofde tevens de verantwoordelijkheid voor de opsporingsdienst bij de PTT. Een commissaris van de rijkspolitie was hem toegevoegd. In 1945 verviel zijn medeverantwoordelijkheid voor de handhaving van de openbare orde.