De eerste Vincentiusvereniging kwam in 1833 in Parijs tot stand met de oprichting door Frédéric Ozanam (1813-1853). Hij vernoemde de vereniging naar de H. Vincentius á Paulo (1581-1660), een priester die zich in Parijs had beziggehouden met de opvang van weeskinderen, gebrekkigen en verstandelijk gehandicapten. Om zijn goede werken was Vincentius heilig verklaard in 1737 en later uitgeroepen tot patroon van de werken van liefdadigheid. Het hoofdbestuur van de vereniging, de Algemene Raad, zetelt te Parijs. Hieronder komen de landelijke Hoofdraden. De Nederlandse Hoofdraad is gevestigd te Den Haag. Onder deze Hoofdraad vallen de Centrale Raden, één voor ieder Bisdom in het land. De in Haarlem en omstreken aanwezige Conferenties vallen uiteraard onder de Centrale Raad voor het Bisdom Haarlem. Indien er meerdere conferenties werkzaam waren binnen een stad, dan moest er nog een extra bestuurslaag, de Bijzondere Raad, worden ingesteld om ze te coördineren. In Haarlem was dit in 1876 het geval, toen de in 1850 gestichte Conferentie opgedeeld werd in drie nieuwe Conferenties. De grenzen van een Conferentie vielen samen met die der betreffende parochie. Meer dan een eeuw lang was het lidmaatschap van de Vincentiusvereniging voorbehouden aan mannen; pas rond 1960 werden, zéér node, ook vrouwen toegelaten. De Conferentie van St. Johannes de Doper heeft van 1949-1959 een aparte damesconferentie gehad. Vóór 1954 schijnen de dames van de parochie HH. Elisabeth en Barbara korte tijd samen met de heren van de betreffende Conferentie vergaderd te hebben. Toen de Hoofdraad hier zijn veto over uitsprak, richtten de dames in september van dat jaar voor hun werkzaamheden het Parochieel Charitatief Comité op. Dit comité hield zich in navolging van de Conferenties bezig met gezinsbezoek.