Het Sint Jacobs Gasthuis werd maart 1436 bij testament gesticht, doordat Lijstbett, weduwe van Jan Bette Hendricx, haar huis na haar dood vermaakte aan het Sint Jacobsgilde, om pelgrims die naar Santiago de Compostella gingen een nacht te herbergen. Het betrof een huis in de Dijkstraat (thans Hagestraat). Op 24 april 1581 besloten de Staten van Holland - als schadeloosstelling voor al hetgeen de stad Haarlem geleden had tijdens het beleg van 1572 en de brand van 1576, de bezittingen van de 'geestelicke collegien ende gilden' aan de stad over te dragen. Eigendom en bezittingen werden het gilde ontnomen, maar de stedelijke regering liet het gesticht in stand en in het bezit van de goederen. Wel stelde zij er drie regenten over aan, die onderworpen waren aan de bepalingen voor beheerders der stedelijke godshuizen vastgelegd. Door gelden, bij wijze van subsidie verstrekt, is steeds in de behoefte voorzien. Soms werd het gesticht voor enige tijd door de burgemeesters gesloten; in 1698 geschiedde dit tot nader order en het is sindsdien niet als zodanig heropend. Het huis kwam leeg te staan en bleef zonder bestemming totdat de armenzorg het kreeg toegewezen. Het gebouw in de Hagestraat kwam in 1715 aan de opperkerkmeesters van de R.-K. Statiën, later regenten van het Sint Jacobs Godshuis genaamd, als huisvesting voor hun bejaarden en wezen. De wezenafdeling werd in 1960 opgeheven en de bejaarden gingen in 1966 naar een nieuw gebouw, het Sint Jacob in de Hout. Dit elders in Haarlem gebouwd modern bejaardencentrum, is de voortzetting van het oude Sint Jacobs Godshuis, terwijl sinds 1971 het oude huis in de Hagestraat de naam kreeg van 'Rosenstock Huessyhuis', waar zich een nieuwe leefgemeenschap vestigde, samengesteld uit vaste en tijdelijke bewoners en gebaseerd op de denkbeelden van de filosoof Rosenstock Huessy.