Het Rijksinstituut voor Biologisch Visscherij Onderzoek is in 1916 ontstaan als gevolg van een reorganisatie van het Rijksinstituut voor Visscherijonderzoek. Het instituut, gevestigd in het Zoölogisch Station te Den Helder, kreeg als taak het onderzoek van de in het water voorkomende organismen en van hun levensvoorwaarden, alsmede het verzamelen van gegevens en voorwerpen op het gebied van het onderzoek, een en ander in het belang van de visserij en de daaraan verwante bedrijven. Tot directeur werd dr. H.C. Redeke benoemd. In 1922 werd het zgn. Visscherdienstbesluit in het leven geroepen. In dit besluit werd een nieuwe structuur aan het Rijksinstituut voorgeschreven, die gerealiseerd werd op 1 januari 1924. Directeur bleef dr. Redeke, die tevens hoofd werd van de afdeling Rivier- en Binnenvisscherij. Daarnaast kwamen de afdelingen Kustvisscherij en Zeevisscherij. Als hoofden van deze laatste twee afdelingen werden aangesteld dr. B. Havinga en dr. J.J. Tesch. Feitelijk viel nu het instituut uiteen in drie delen. De afdeling Kustvisscherij werd eind 1923 van Den Helder overgeplaatst naar Amsterdam. Eerst gehuisvest in het gebouw van de Rijksadministratie aan de Droogbak en later in het Oost-Indisch Huis aan de Hoogstraat 24. De afdeling Zeevisscherij werd in 1924 overgeplaatst naar Den Haag, eerst aan de Bezuidenhoutseweg, later naar de Wassenaarseweg 20. De afdeling bestond in de jaren 1924-1942 uit de bioloog Tesch en een technisch-assistent J. de Veen. De afdeling Rivier- en Binnenvisscherij ten slotte, werd per 1 juli 1929 van Den Helder overgeplaatst naar Gouda, Westhaven 42. De crisisjaren waren de oorzaak dat dr. Redeke met zijn medewerkers in 1933 eervol werden ontslagen. De afdeling werd samengevoegd bij die van dr. Havinga en kreeg de naam Kust-, Rivier- en Binnenvisscherij met als standplaats Amsterdam. Met ingang van 1 maart 1942 ging het Rijksinstituut voor Biologisch Visserij Onderzoek op in het Rijksinstituut voor Visserijonderzoek (RIVO).