De Schoter Veenpolder was gelegen in de gemeente Haarlem, tussen de straatweg op Alkmaar en de Delft. Hij werd vermoedelijk voor 1600 gesticht, hoewel Mr. H.C. Wieringa in zijn artikel 'De Schoterveenpolder' in: Haerlem Jaarboek 1962, blz. 123-143, ook 1620 vermeldt als mogelijk stichtingsjaar. Een Bijzonder Reglement kreeg het waterschap in 1866. Er waren drie bestuursleden, onder wie een voorzitter, allen telkens voor drie jaar gekozen door de stemgerechtigde ingelanden. De grenzen van de polder worden vermeld in de Bijzondere Reglementen van 1866 en 1933. Tussen 1920 en 1923 werd de schepradmolen aan het Spaansch Vaartje midden in de polder, die van oudsher de bemaling had uitgevoerd, op kosten van de gemeente Haarlem vervangen door een gemaal met elektromotor aan de Delft. Hierdoor kon Haarlem het gebied rond de molen bebouwen, wat daarvoor door het windrecht niet mogelijk was geweest. De oppervlakte van de polder was in 1894 ruim 206 ha., die allemaal belast waren. Na 1900 werden vele terreinen bebouwd en opgehoogd, die daarna rechtstreeks op Rijnlands boezem hun water loosden. Het zuidelijke deel was in 1933 ontpolderd en het gemaal verzorgde alleen nog de bemaling van ongeveer 45 ha. weiland in het noorden. Ook dit gebied werd bijna geheel door de gemeente opgekocht, die als voornaamste ingeland tenslotte verzocht aan Provinciale Staten om de polder op te heffen. Dit is gebeurd in 1935. Vanzelfsprekend droeg Haarlem daarna voorzover dit nog nodig was zorg voor de bemaling.