De Statie Sint Joseph (Statie Begijnhof) was de opvolgster van de Begijnenkerk die, met andere geestelijke goederen, in 1581 in het bezit van de stad Haarlem was gekomen. In de loop van de jaren hebben de begijnen weer verschillende panden in eigendom verkregen. Zo werden alle panden in de zgn. Kloppenpoort, lopende van de Jansstraat naar de Bakenessergracht, geleidelijk door de begijnen aangekocht. Uit deze woningen werd als het ware een nieuw hofje gevormd. Eerder was de grootste kamer van een huis aan de noordzijde van het hof tot kapel ingericht. Vervolgens was het huis Rodenburch in de Jansstraat eigendom van de begijnen geworden. Sinds 1695 was dit pand de woning van de pastoor. Uit de doop- en trouwboeken, welke in 1629 aanvangen, bleek dat de pastoors in die tijd pastoralia begonnen uit te oefenen. Toch duurde het nog tot 1694 voordat sprake was van een vaste statie. De kapel werd in de loop van de tijd te klein om de leden van de steeds groeiende statie te kunnen bevatten. In 1839 telde de statie ruim 1000 communicanten. Er werd besloten om een nieuwe kerk te bouwen. In 1841 werd een begin gemaakt met het slopen van het zuidelijk deel van de panden in de Kloppenpoort, het huis Rodenburch en de daarachter gelegen kapel. Twee jaren later - op 31 mei 1843 - werd de nieuwe Josephkerk ingewijd. Bij het herstel van de kerkelijke hiërarchie in 1853 werd ook het bisdom Haarlem - dat in 1559 was opgericht - weer in het leven geroepen. Paus Pius IX verhief de Sint Josephkerk tot kathedraal van het bisdom Haarlem. Aan de kathedrale status van de Sint Josephkerk kwam een einde in 1898 nadat de nieuwe Sint Bavo aan de Leidsevaart was gebouwd (hoogkoor en transkapellen). Het transept, langschip en koepel volgden in 1905, de torens en portalen in 1930.