Vlak na de Tweede Wereldoorlog zag het katholieke episcopaat van Nederland zich geconfronteerd met een parallel lopende groei van bevolking en industrialisatie. Men begreep dat de traditionele vorm van pastoraat via de geografische indeling in parochies niet adequaat was voor deze ontwikkeling. Waar in het verleden de kerk altijd het sociale en daarom religieuze middelpunt van de gemeenschap was geweest zag men nu aankomen dat het nieuwe begrip van werk(gelegenheid), vooral vanwege de veelvormige technologische ontwikkelingen, tot een geheel nieuwe sociale structuur zou leiden. En omdat de kerken inzagen dat werk/arbeid de grote katalysator was in deze sociale evolutie, besloten zij dat de gelovigen niet langer alleen maar naar de kerk toe hoefden te komen, maar dat het de plicht was van de kerk om naar de mensen toe te gaan. Dus begon men overal in Nederland – enigszins in navolging van de franse 'prêtres ouvriers' – arbeidsapostolaten op te richten. De Stichting Bedrijfsapostolaat was vanwege de Hoogovens in Beverwijk gevestigd. In het begin van de jaren 50 stond de organisatie onder leiding van Coenradus (Coen) Franciscus Anthonius Geraets (1919-2002). In 1955 kocht hij voor de stichting het gebouw aan de Zeestraat. Het Bedrijfsapostolaat is ook nog in twee andere industriële centra van Noord-Holland van start is gegaan: Amsterdam en Zaandam. In de jaren 70 werden de organisaties oecumenisch. Het katholieke Bedrijfsapostolaat ging samen werken met het protestantse Evangelie en Industrie en men noemde zich voortaan: EIBA. De Stichting Bedrijfsapostolaat is opgeheven met ingang van 30 juni 2002.