De Stichting Club- en Buurthuizen Haarlem en omstreken is opgericht in 1946 met als doel het 'in volkrijke buurten oprichten van club- en buurthuizen, waar ouderen en jongeren tezamen kunnen komen om onder deskundig toezicht in prettige, huiselijke sfeer levensblijheid en levensmoed te vinden in cultureel verantwoorde werkzaamheid'. Vooral de opvang en het nuttig bezig houden van de vele jongeren die, zo vlak na de Tweede Wereldoorlog, doelloos over straat zwierven, voorzag in een behoefte. Met subsidie kon de stichting een pand huren aan de Kampersingel 70, gelegen in de stadswijk Het Rozenprieel, die bekend stond als 'achterstandswijk'. Hoewel het gebouw door geldgebrek nog nauwelijks was ingericht, vond op 17 november 1947 de feestelijke opening plaats van dit eerste Haarlemse buurthuis. Gedurende zijn hele bestaan werd de stichting geplaagd door geldzorgen. Als aanvulling op de gemeentesubsidie verkreeg de stichting gelden via de contributie van leden en giften. Ook werden incidenteel geldinzamelingsacties gehouden. De financiële toestand bleef zorgelijk. Bovendien bleek de stichting niet voldoende mee te kunnen gaan in de verandering van inzichten in het maatschappelijk werk van de jaren 60. Daar kwam bij dat zowel de ligging als de bouwkundige toestand van het buurthuis te wensen overliet. Begin 1972 zag het bestuur in dat het werk in de huidige vorm, wegens de teruglopende belangstelling, geen zin meer had en besloot daarom tot opheffing van de stichting per 1 juni 1972. De taken konden worden overgenomen door de Raad voor Maatschappelijk Welzijn, die ook genegen was de 'opbouwwerker' in dienst te nemen. De liquiditeiten en activa van de stichting werden overgenomen door de Gemeente Haarlem.