Het archief van de Stichting Elia is van bijzonder belang voor de geschiedenis van de joodse gemeenschap te Zandvoort, speciaal omdat het archief van de Nederlands Israëlitische Gemeente te Zandvoort niet bewaard is gebleven. Hoewel de Stichting Elia officieel pas opgericht werd in 1919, bevat haar archief stukken betreffende de joodse gemeenschap te Zandvoort vanaf 1907. Een 'kasboekje van de synagoge te Zandvoort' dat begint in laatstgenoemd jaar, geeft aan dat ook vóór de bouw van de officiële synagoge aldaar diensten werden gehouden. De Stichting Elia werd opgericht op 13 november 1919 door een zevental joodse ingezetenen van Amsterdam. Het doel van deze stichting was, in de zorgvuldig juridische taal van de oprichtingsakte: 'het bevorderen van de totstandkoming en instandhouding van een gebouw waardoor te Zandvoort gelegenheid zal worden geschapen tot het houden van godsdienstoefeningen volgens joodschen Ritus'. De leiding werd opgedragen aan een raad van bestuur bestaande uit de zeven oprichters en degenen die zij met tweederde meerderheid zouden benoemen. Het bestuurslidmaatschap was voorbehouden aan leden van een in Nederland gevestigd Israëlitisch kerkgenootschap. In 1922 kon begonnen worden met de bouw van een synagoge. Het gereedgekomen gebouw werd daarop door de stichting verhuurd aan de nieuw opgerichte Nederlands Israëlitische Gemeente te Zandvoort. In 1931 droeg de stichting haar bezit over aan de Nederlands Israëlitische Gemeente te Zandvoort en hief zichzelf op. Na de oorlog was het aantal joodse inwoners van Zandvoort te klein voor een eigen kerkgemeente en kwamen zij te vallen onder de Joodse Gemeente te Haarlem.