De inboedel van het huis van de Haarlemse schilder en schrijver Jacobus van Looy, geboren op 13 september 1855 te Haarlem en overleden op 24 februari 1930 te Haarlem, aan de Kleine Houtweg 103 in Haarlem werd in oktober 1948 na het overlijden van zijn weduwe geveild. Op initiatief van dr. A.J. Veenendaal en dr. J. van der Elst werd toen een Comité tot behoud van het Huis van Looy opgericht met het doel de nalatenschap van Van Looy als één geheel te bewaren. Dankzij geldelijke steun van de overheid en particulieren was het comité in staat een zeer belangrijk deel van de nalatenschap op de veiling te kopen en zo voor verspreiding te behoeden. Het comité werd in januari 1949 omgezet in de Stichting Het Huis Van Looy. Het huis zelf was gekocht door de gemeente Haarlem om daarin vervolgens onderdak te bieden aan de stichting, zowel voor het bewaren als voor het tentoonstellen van haar bezittingen. Op 13 april 1949 werd het Museum Het Huis Van Looy geopend, waar in de periode 1949-1967 een keuze uit de nalatenschap van Van Looy te zien was. De gemeente Haarlem besloot in 1967 tot verkoop van het huis. Na de sluiting van het Museum Het Huis van Looy werd de collectie Van Looy door de eigenaar Stichting Het Huis Van Looy, sinds 1970 Stichting Jacobus van Looy genaamd, in bruikleen gegeven aan de gemeente Haarlem en ondergebracht in het Frans Hals Museum. Het doel van de Stichting Jacobus van Looy is het levend houden van de naam en betekenis van het werk van Van Looy en het stimuleren van onderzoek naar de collectie. Sinds 1985 reikt de stichting om de vijf jaar de Van Looy-prijs uit aan een dubbeltalent, een schilder-schrijver zoals Van Looy die was. Het dubbeltalent combineert op een bijzondere wijze beeldende kunst en schrijven. De Van Looy-prijs is uitgereikt aan: Armando (1985), Lucebert (1990), Breyten Breytenbach (1995), Charlotte Mutsaers (2000), Wim T. Schippers (2005) en Peter van Straaten (2010).