De Nederlandse Vereniging voor Jongeren Union, afdeling Haarlem is opgericht in 1896 als Locaal-Comité van de Nederlandsche Vereeniging ter Behartiging van de Belangen der Jonge Meisjes. In 1882 werd de Nederlandsche Vereeniging tot Bescherming van Jonge Meisjes Union te Utrecht opgericht. Het was de Nederlandse tak van de Union Internationale des Amies de la Jeune Fille, welke in 1877 werd opgericht te Genève. In 1893 veranderde de naam in Nederlandsche Vereeniging ter Behartiging van de Belangen der Jonge Meisjes. Van 1956-1971 heette de vereniging: Nederlandse Vereniging voor Jongeren Union. In 1975 gefuseerd met de Vereniging Nederlands Informatie- en Adviescentrum voor Jonge Mensen (NIAC) tot de Landelijke Vereniging van Maatschappelijke Advies- en Informatiecentra. De vereniging had aanvankelijk tot doel de behartiging van de belangen van jonge meisjes, zonder onderscheid van kerkgenootschap of stand. Studerende of werkende meisjes vonden in de Unionhuizen een verantwoord onderdak. Later trad adviesverlening en wederzijdse ondersteuning door vrouwen meer op de voorgrond, kenmerkend was het zgn. stationswerk. Na 1945 waren de werkzaamheden vooral gericht op dienstverlening aan jongeren met als kern de zgn. Maatschappelijk Advies- en Informatiebureaus (MAI-bureaus). Deze bureaus bemiddelde bij huisvesting, au pairbanen, correspondentievrienden en gaven reisinformatie. Het Maatschappelijk Advies- en Informatiebureau was in Haarlem gevestigd aan het Stationsplein 2. Het Sterhuis van de vereniging was gevestigd aan de Nieuwe Gracht 100-102. Het Tehuis voor Vrouwen en Meisjes, waar vrouwen en meisjes tegen een redelijke prijs, voor kortere of langere tijd een veilig onderkomen konden vinden, was gelegen in de Damstraat 19. De naam veranderde in 1972 in Vereniging Union, in 1981 in Stichting Union Haarlem. In 1978 werd de taak en doelstelling van de vereniging het stichten, instandhouden en/of beheren van woonhuizen ten behoeve van jongeren in Haarlem en omstreken.