Op 29 augustus 1652 nam het toenmalige stadsbestuur van Beverwijk het besluit om een weeshuis op te richten. Met de toestemming van de Staten van Holland op 30 januari 1653 werd het besluit uitgevoerd en kreeg Beverwijk een weeshuis. Alle middelen en goederen van het - inmiddels overbodige - Leprooshuis kwamen geheel ten goede aan het nieuwe weeshuis. Om de goederen verantwoord te beheren werd een Wezenfonds ingesteld. Het bestuur van het Wezenfonds was in handen van twee regenten, later aangevuld met twee regentessen. Tijdens de Bataafse Republiek kwam het beheer van het weeshuis in handen van de Nederlands-Hervormde Gemeente. Het bestuur bleef bestaan uit twee regenten en twee regentessen. Ondanks dat het weeshuis door het stadsbestuur was vrijgesteld van een aantal belastingen bleef de financiële situatie altijd zorgwekkend. In 1818 was het aantal wezen zo gering dat de Diaconie besloot om, tegen een geringe huur, bedeelden te huisvesten in het weeshuis. Hiermee werd de verzorging van kinderen gestaakt en kreeg het huis een andere functie. Door de nog altijddurende slechte financiële situatie van het Wezenfonds, werd er ondertussen weinig onderhoud aan het huis gepleegd. In 1877 werd het gebouw uiteindelijk gesloopt. Het Wezenfonds bestaat nog steeds.