De Zusterkring werd opgericht door een viertal dames op 30 september 1948, aanvankelijk met als doel het steunen van het Orgelfonds, dat het opnieuw in gebruik nemen van het instrument na de opgelopen schade tijdens de Tweede Wereldoorlog financieel mogelijk moest maken. Al snel werd de doelstelling verbreed: het steunen van het kerkenwerk, i.c. het in stand houden van de predikantsplaats en het onderhoud van de vermaning. Dit deed men o.a. door het breien van sokken en andere kledingstukken, die tijdens de jaarvergadering aan de leden van de gemeente verkocht werden. Ook verleende men medewerking bij het 'bemensen' van de stands tijdens de Beurs voor Industrie en Middenstand (BIMIJ), die een aantal jaren na de Tweede Wereldoorlog werd gehouden ten behoeve van het Bouwfonds Doopsgezinde Gemeente IJmuiden. Aanvankelijk kwam men elke veertien dagen op een middag bijeen en daarnaast ook één maal per maand op een avond, later beperkte men zich tot de middag. Het grootste aantal leden lag rond de 20. Tijdens de werkzaamheden werd er meestal uit een boek voorgelezen. Ook kwamen er sprekers m/v, zoals Majoor Bosshardt, die een inleiding hield over het werk van het Leger des Heils in Amsterdam. Plaats van samenkomst was aanvankelijk een kamer in het kerkgebouw. Later, toen de groep kleiner werd, kwam men bij toerbeurt bij één van de leden thuis bijeen. Samen met leden van zusterverenigingen uit omliggende plaatsen nam men deel aan het jaarlijkse dagje uit. In de loop van de jaren veranderde het handwerkpakket: van de gebreide sokken, wanten en truitjes van weleer besteedde men toen aandacht aan het vervaardigen van beenwarmers, barbecueschorten en skisokken. Men beëindigde de werkzaamheden bij het opheffen van de Doopsgezinde Gemeente IJmuiden met hetzelfde aantal als waarmee men begon: vier.