De onafhankelijke Commissies voor de crisis-tuchtrechtspraak en de Centrale Commissie voor de crisis-tuchtrechtspraak (hoger beroep) zijn ingesteld bij Koninklijk Besluit van 11 april 1934 nr. 144. Met de vervolging van de overtredingen werd de Hoofdambtenaar voor de crisis-tuchtrechtspraak belast. Met ingang van 1 november 1941 wijzigde het Crisis-Organisatiebesluit en werden - ter vervanging van de onafhankelijke commissies - alléénrechtsprekende tuchtrechters voor elke provincie ingesteld. Het Besluit Tuchtrechtspraak voor de Voedselvoorziening van 21 september 1942, Staatsblad 183, had tot gevolg dat de tuchtrechters voortaan per arrondissement werden aangewezen. De hoofdambtenaar was gevestigd bij het Centraal College voor de Tuchtrechtspraak en vertegenwoordigde daar het tuchtrechtelijk openbaar ministerie. Het Besluit Voorlopige Tuchtmaatregelen voor de Voedselvoorziening van 19 november 1945, Staatsblad F 284, handhaafde de bevoegdheden van de tuchtrechters. In 1951 trad de Wet op de Economische Delicten (22 juni 1950, Staatsblad K 258) in werking. Het Besluit Tuchtrechtspraak voor de Voedselvoorziening werd toen vervallen verklaard en het instituut van de tuchtrechter verdween. De executie van nog lopende zaken werd overgenomen door de Officieren van Justitie voor wat betreft de uitspraken van de tuchtrechters en door de Procureurs-Generaal voor wat betreft de uitspraken van het Centraal College. Daar het Openbaar Ministerie niet bekend was met de ongewone en ingewikkelde materie van de tuchtrechtspraak werd het Afwikkelingsbureau Tuchtrechtspraak Voedselvoorziening met deze taak belast.