Dr. Jan Frans Leonard (roepnaam Jan) van Breemen, geboren op 11 mei 1874 te Amsterdam en overleden op 7 februari 1961 te Amsterdam, was arts, reumatoloog. Van Breemen studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam . Tijdens zijn studie was hij zeer geïnteresseerd geraakt in fysische therapie, die toen in Nederland vrijwel uitsluitend in handen was van masseurs en kwakzalvers. Na het behalen van zijn artsendiploma op 8 juni 1901 vestigde hij zich als huisarts te Amsterdam. Op 14 februari 1903 richtte Van Breemen de Vereeniging voor Physische Therapie op. Het pand Keizersgracht 489 (in 1910 uitgebreid met nr. 491) werd door de vereniging aangekocht en ingericht tot modern fysiotherapeutisch behandelcentrum. Dit centrum werd geopend op 15 juni 1905 onder de naam Instituut voor Physische Therapie; in 1941 veranderde de naam in Amsterdams Centrum voor Rheumatiekbestrijding. Sinds 1980 Jan van Breemen Instituut, Centrum voor Reumatologie en Revalidatie geheten. Van Breemen werd geneesheer-directeur. Onder de patiënten die in het instituut behandeld werden, viel het Van Breemen op dat er een groot aantal patiënten met reumatische aandoeningen kwam. Hij realiseerde zich dat de geneeskunde deze patiënten weinig te bieden had. Tijdens het Vierde Internationale Congres voor Physische Therapie in 1913 te Berlijn vroeg hij voor het eerst aandacht voor zijn bevinding. Naast internationaal, was Van Breemen ook nationaal actief op het gebied van de reumabestrijding. Hij was de initiator tot de oprichting van de Nederlandsche Vereeniging tot Rheumatiekbestrijding in 1926. De wetenschappelijke erkenning van de reumatologie in Nederland kwam pas in 1948 toen de ziekte als klinisch specialisme werd erkend. In 1945 was al de Nederlandse Vereeniging van Rheumatologen opgericht. In 1955 richtte hij, met het geld dat t.g.v. zijn 80e verjaardag bijeen was gebracht, het Internationale Studiecentrum van Rheumatische Ziekten Amsterdam (ISRA) op.