In juli 1839 werd P. Kock (sinds 1836 provinciaal ingenieur van Rijkswaterstaat in Noord-Holland), op voorstel van hoofdingenieur van Rijkswaterstaat in Noord-Holland P.T. Grinwis, door Gedeputeerde Staten van Noord-Holland beschikbaar gesteld voor de werken tot droogmaking van het Haarlemmermeer. In november 1839 bepaalde de minister van Binnenlandse Zaken dat behalve P. Kock ook F.W. Conrad en J.A. Beijerinck aan de Haarlemmermeerwerken zouden worden toegevoegd. F.W. Conrad zou met onmiddelijke ingang beginnen, terwijl J.A. Beijerinck eerst zijn werkzaamheden aan de droogmaking van de Zuidplas zou afmaken. De ingenieurs werkten onder de 'directie' van de hoofdingenieurs van Rijkswaterstaat in Noord- en Zuid-Holland. Conrad bleef maar een half jaar. In 1840 werd hij door de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij tot ingenieur-directeur benoemd. Na zijn vertrek nam J.A. Beijerinck zijn werkzaamheden over. Met ingang van 1 juli 1853 kreeg P. Kock een nieuwe functie, hij werd ingenieur van Rijkswaterstaat in het arrondissement Amsterdam. Als zijn opvolger bij de Haarlemmermeerwerken werd per 1 oktober 1853 N.T. Michaëlis benoemd. Toen J.A. Beijerinck per 1 juli 1854 werd aangesteld als hoofdingenieur van Rijkswaterstaat in Zeeland, bleef Michaëlis als enige waterstaatsingenieur bij het Haarlemmermeerproject betrokken.