Arie Theodorus van Deursen, geboren op 23 juni 1931 te Groningen en overleden op 21 november 2011 te Oegstgeest, was historicus. Na het Gymnasium in Groningen ging Van Deursen geschiedenis studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen en haalde in 1956 zijn doctoraal examen cum laude. Na een studieverblijf in Parijs en in 1957 een assistentschap Nieuwe Geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen werkte Van Deursen van 1958 tot 1967 als wetenschappelijk ambtenaar bij het Bureau Rijkscommissie voor Vaderlandse Geschiedenis in Den Haag. Van Deursen promoveerde in 1960 cum laude bij prof. jhr. dr. P.J. van Winter in Groningen op 'Professions et Métiers Interdits . Un Aspect de l’Histoire de la Révocation de l’Édit de Nantes'. Aan de Vrije Universiteit in Amsterdam werkte Van Deursen eerst van 1967 tot 1971 als lector Algemene Geschiedenis na 1500 en vervolgens tot 1996 als hoogleraar Nieuwe Geschiedenis. Van 1975 tot 1989 was Van Deursen lid van de Archiefraad en in 1976 werd hij benoemd tot lid van de Rijkscommissie voor Vaderlandse Geschiedenis en was daar voorzitter van 1978 tot 1986. In 1978 volgde de benoeming tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen; in 1990 werd Van Deursen daar voorzitter van de Sectie Geschiedenis. Naast publicaties van boeken en artikelen hield hij, op uitnodiging, in verschillende Nederlandse plaatsen wetenschappelijke voordrachten en lezingen. Hij reisde er ook voor door Europa en een keer naar de Verenigde Staten.